|
به نام خداوند رحمتگر مهربان
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
|
|
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) برپا شود، (۱)
|
|
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾
|
|
هیچکس نمیتواند آن را انکار کند. (۲)
|
|
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿۲﴾
|
|
گروهی را پائین میآورد و گروهی را بالا میبرد. (۳)
|
|
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿۳﴾
|
|
این در هنگامی است که زمین به شدت به لرزه در می‌آید. (۴)
|
|
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿۴﴾
|
|
و کوهها در هم کوبیده میشود. (۵)
|
|
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿۵﴾
|
|
و به صورت غبار پراکنده در می‌آید. (۶)
|
|
فَکَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا ﴿۶﴾
|
|
و شما به سه گروه تقسیم خواهید شد. (۷)
|
|
وَکُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿۷﴾
|
|
نخست «اصحاب میمنه» هستند، چه اصحاب میمنهای ؟ (۸)
|
|
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ﴿۸﴾
|
|
گروه دیگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومی ؟ (۹)
|
|
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿۹﴾
|
|
و سومین گروه پیشگامان پیشگام! (۱۰)
|
|
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾
|
|
آنها مقربانند (۱۱)
|
|
أُوْلَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾
|
|
در باغهای پر نعمت بهشت جای دارند (۱۲)
|
|
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۱۲﴾
|
|
گروه کثیری از امتهای نخستین هستند (۱۳)
|
|
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾
|
|
و اندکی از امت آخرین! (۱۴)
|
|
وَقَلِیلٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿۱۴﴾
|
|
آنها (مقربان) بر تختهائی که صف کشیده و به هم پیوسته است قرار دارند. (۱۵)
|
|
عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿۱۵﴾
|
|
در حالی که بر آن تکیه کرده و روبروی یکدیگرند. (۱۶)
|
|
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿۱۶﴾
|
|
نوجوانانی جاودانی (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنها میگردند. (۱۷)
|
|
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾
|
|
با قدحها و کوزهها و جامهائی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (۱۸)
|
|
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ ﴿۱۸﴾
|
|
اما شرابی که از آن دردسر نمیگیرند و نه مست می‌شوند. (۱۹)
|
|
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿۱۹﴾
|
|
و میوههائی از هر نوع که مایل باشند. (۲۰)
|
|
وَفَاکِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿۲۰﴾
|
|
و گوشت پرنده از هر نوع که بخواهند. (۲۱)
|
|
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾
|
|
و همسرانی از حورالعین دارند. (۲۲)
|
|
وَحُورٌ عِینٌ ﴿۲۲﴾
|
|
همچون مروارید در صدف پنهان! (۲۳)
|
|
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿۲۳﴾
|
|
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام میدادند. (۲۴)
|
|
جَزَاء بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾
|
|
در آن باغهای بهشت نه لغو و بیهودهای میشنوند نه سخنان گناه آلود. (۲۵)
|
|
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿۲۵﴾
|
|
تنها چیزی که میشنوند «سلام» است «سلام»! (۲۶)
|
|
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿۲۶﴾
|
|
و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینی ؟ (۲۷)
|
|
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ﴿۲۷﴾
|
|
آنها در سایه درختان سدر بیخار قرار دارند. (۲۸)
|
|
فِی سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿۲۸﴾
|
|
و در سایه درخت طلح پربرگ به سر می‌برند (درختی است خوشرنگ و خوشبو). (۲۹)
|
|
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿۲۹﴾
|
|
و سایه کشیده و گسترده. (۳۰)
|
|
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿۳۰﴾
|
|
و در کنار آبشارها. (۳۱)
|
|
وَمَاء مَّسْکُوبٍ ﴿۳۱﴾
|
|
و میوههای فراوانی. (۳۲)
|
|
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿۳۲﴾
|
|
که هرگز قطع و ممنوع نمیشود. (۳۳)
|
|
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿۳۳﴾
|
|
و همسرانی گرانقدر. (۳۴)
|
|
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿۳۴﴾
|
|
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم. (۳۵)
|
|
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاء ﴿۳۵﴾
|
|
و همه را بکر قرار دادهایم. (۳۶)
|
|
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿۳۶﴾
|
|
همسرانی که به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند. (۳۷)
|
|
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿۳۷﴾
|
|
اینها همه برای اصحاب یمین است. (۳۸)
|
|
لِّأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۳۸﴾
|
|
که گروهی از امتهای نخستینند. (۳۹)
|
|
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۹﴾
|
|
و گروهی از امتهای آخرین. (۴۰)
|
|
وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿۴۰﴾
|
|
و اصحاب شمال چه اصحاب شمالی ؟ (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده میشود). (۴۱)
|
|
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ﴿۴۱﴾
|
|
آنها در میان بادهای کشیده و آب سوزان قرار دارند. (۴۲)
|
|
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿۴۲﴾
|
|
و در سایه دودهای متراکم و آتش زا! (۴۳)
|
|
وَظِلٍّ مِّن یَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾
|
|
سایهای که نه خنک است و نه مفید. (۴۴)
|
|
لَّا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿۴۴﴾
|
|
آنها پیش از این در عالم دنیا مست و مغرور نعمت بودند. (۴۵)
|
|
إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿۴۵﴾
|
|
و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (۴۶)
|
|
وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِیمِ﴿۴۶﴾
|
|
و میگفتند: هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم آیا برانگیخته خواهیم شد؟ (۴۷)
|
|
وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾
|
|
یا نیاکان نخستین ما؟ (۴۸)
|
|
أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾
|
|
بگو اولین و آخرین، (۴۹)
|
|
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿۴۹﴾
|
|
همگی در موعد روز معینی جمع می‌شوند. (۵۰)
|
|
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَّعْلُومٍ﴿۵۰﴾
|
|
سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده. (۵۱)
|
|
ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿۵۱﴾
|
|
قطعا از درخت زقوم می‌خورید (۵۲)
|
|
لَآکِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ ﴿۵۲﴾
|
|
و شکمها را از آن پر میکنید (۵۳)
|
|
فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۵۳﴾
|
|
و روی آن از آب سوزان مینوشید (۵۴)
|
|
فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿۵۴﴾
|
|
و همچون شترانی که مبتلا به بیماری عطش شدهاند از آن میآشامید (۵۵)
|
|
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿۵۵﴾
|
|
این است وسیله پذیرائی از آنها در قیامت! (۵۶)
|
|
هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿۵۶﴾
|
|
ما شما را آفریدیم، چرا که آفرینش مجدد را تصدیق نمیکنید؟ (۵۷)
|
|
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾
|
|
آیا از نطفهای که در رحم میریزید آگاهید؟ (۵۸)
|
|
أَفَرَأَیْتُم مَّا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾
|
|
آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش پی درپی می‌دهید، یا ما آفریدگاریم ؟ (۵۹)
|
|
أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾
|
|
ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم و هرگز کسی بر ما پیشی نمیگیرد. (۶۰)
|
|
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۶۰﴾
|
|
به این منظور که گروهی را بجای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمی‌دانید آفرینش تازه بخشیم. (۶۱)
|
|
عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾
|
|
شما عالم نخستین را دانستید، چگونه متذکر نمیشوید (که جهانی بعد از آن است). (۶۲)
|
|
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذکَّرُونَ ﴿۶۲﴾
|
|
آیا هیچ درباره آنچه کشت میکنید اندیشیدهاید؟ (۶۳)
|
|
أَفَرَأَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾
|
|
آیا شما آن را میرویانید، یا ما میرویانیم ؟ (۶۴)
|
|
أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾
|
|
هرگاه بخواهیم آن را تبدیل به کاه درهم کوبیده میکنیم به گونهای که تعجب کنید! (۶۵)
|
|
لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿۶۵﴾
|
|
(به گونهای که بگوئید:) به راستی ما زیان کردهایم. (۶۶)
|
|
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾
|
|
بلکه ما به کلی محرومیم. (۶۷)
|
|
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾
|
|
آیا به آبی که مینوشید اندیشیدهاید؟ (۶۸)
|
|
أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاء الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾
|
|
آیا شما آن را از ابر نازل میکنید؟ یا ما نازل میکنیم ؟ (۶۹)
|
|
أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ ﴿۶۹﴾
|
|
هرگاه بخواهیم این آب گوارا را، تلخ و شور قرار میدهیم، پس چرا شکر نمیکنید؟، (۷۰)
|
|
لَوْ نَشَاء جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ﴿۷۰﴾
|
|
آیا درباره آتشی که میافروزید فکر کردهاید؟ (۷۱)
|
|
أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿۷۱﴾
|
|
آیا شما درخت آن را آفریدهاید؟ یا ما آفریدهایم ؟ (۷۲)
|
|
أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِؤُونَ ﴿۷۲﴾
|
|
ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار دادهایم. (۷۳)
|
|
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِینَ﴿۷۳﴾
|
|
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزه بشمارر). (۷۴)
|
|
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۷۴﴾
|
|
سوگند به جایگاه ستارگان، و محل طلوع و غروب آنها. (۷۵)
|
|
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿۷۵﴾
|
|
و این سوگندی است بسیار بزرگ اگر بدانید! (۷۶)
|
|
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿۷۶﴾
|
|
که آن قرآن کریمی است (۷۷)
|
|
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿۷۷﴾
|
|
که در کتاب محفوظ جای دارد. (۷۸)
|
|
فِی کِتَابٍ مَّکْنُونٍ ﴿۷۸﴾
|
|
و جز پاکان نمیتوانند آن را مس کنند. (۷۹)
|
|
لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿۷۹﴾
|
|
این چیزی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده. (۸۰)
|
|
تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۸۰﴾
|
|
آیا این سخن را (این قرآن را با اوصافی که گفته شد) سست و کوچک میشمرید؟ (۸۱)
|
|
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿۸۱﴾
|
|
و به جای شکر روزیهائی که به شما داده شده آن را تکذیب میکنید؟ (۸۲)
|
|
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿۸۲﴾
|
|
پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه می‌رسد (توانائی بازگرداندن آن را ندارید)؟! (۸۳)
|
|
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿۸۳﴾
|
|
و شما در این حال نظاره میکنید (و کاری از دستتان ساخته نیست). (۸۴)
|
|
وَأَنتُمْ حِینَئِذٍ تَنظُرُونَ ﴿۸۴﴾
|
|
و ما به او نزدیکتریم از شما ولی نمیبینید. (۸۵)
|
|
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنکُمْ وَلَکِن لَّا تُبْصِرُونَ ﴿۸۵﴾
|
|
اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمیشوید، (۸۶)
|
|
فَلَوْلَا إِن کُنتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿۸۶﴾
|
|
پس او را بازگردانید اگر راست میگوئید. (۸۷)
|
|
تَرْجِعُونَهَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿۸۷﴾
|
|
اما اگر او از مقربان باشد، (۸۸)
|
|
فَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿۸۸﴾
|
|
در روح و ریحان و بهشت پرنعمت است. (۸۹)
|
|
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِیمٍ ﴿۸۹﴾
|
|
و اما اگر از اصحاب یمین باشد، (۹۰)
|
|
وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۰﴾
|
|
به او گفته میشود: سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب الیمین هستند. (۹۱)
|
|
فَسَلَامٌ لَّکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۱﴾
|
|
اما اگر او از تکذیب کنندگان گمراه باشد، (۹۲)
|
|
وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ﴿۹۲﴾
|
|
با آب جوشان دوزخ از او پذیرائی میشود! (۹۳)
|
|
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیمٍ ﴿۹۳﴾
|
|
سپس سرنوشت او ورود در آتش جهنم است. (۹۴)
|
|
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿۹۴﴾
|
|
این همان حق و یقین است. (۹۵)
|
|
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿۹۵﴾
|
|
حال که چنین است نام پروردگار بزرگت را منزه بشمار. (۹۶)
|
|
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۹۶﴾
|
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
